MIJN DAG
Het jongetje op de coverfoto is ongeveer zes maanden oud. Deze foto stuurde zijn moeder naar zijn vader, haar man, die ergens aan de andere kant van de wereld zat. Twee weken na hun huwelijk ging hij al voor een jaar weg. Hij was zeeman, machinist op een olietanker. Zijn zoontje had hij pas één keer gezien, toen hij al drie maanden oud was. Even was hij thuis en daarna weer voor lange tijd naar zee. Zo ging dat in die tijd. Als zijn vader voor zes weken thuiskwam, was dat eigenlijk een inbreuk op het dagelijkse leven. Er waren vele conflicten en zijn moeder was altijd blij als haar man weer was opgehoepeld naar zee.Hij zou de hele kindertijd van zijn zoontje af- en aanwezig zijn. Een wel en niet vader. Het liefdeloze huwelijk was voorbestemd te mislukken.
Mijn tweede album ‘Mijn Dag’ gaat over een kille jeugd en hoe dat je kan blijven achtervolgen tot in het volwassen leven. Van Dalen: ‘Alles wat ik de afgelopen jaren heb geschreven komt voort uit die beroerde periode. Hoe de gevolgen van zo’n jeugd je kunnen blijven achtervolgen, altijd in je doorklinken, wilde ik laten horen. Niet levenslang nam ik me voor. Dat was het begin van dit album. ‘Mijn Dag’ is een definitief afscheid van mijn jeugd en in zekere zin een eindafrekening. Die kilte wilde ik muzikaal vertalen door het gebruik van elektronica, maar wel in combinatie met een cello, om er warmte aan toe te voegen, nu ik zonder wrok of boosheid naar die jeugd kan kijken. Het is wat het is. De arrangementen van de stukken, met de soms onheilspellende elektronica en die altijd warme cello, voelen voor mij conflicterend, maar het weerspiegelt precies mijn dubbele gevoel over die kille tijd. Uiteindelijk komt het goed, ook op deze plaat.
‘Mijn Dag’ is uitgebracht door Marista Records op 16 september 2019. Het is
verkrijgbaar op vinyl en CD en is te beluisteren op alle streamingdiensten.
1e single ‘Vriend’ op YouTube:
‘Mijn Dag’
1 Niets vergeten
2 Nauwelijks tijd
3 Verleden tijd
4 Nergens heen
5 Vogel
6 Onmogelijk
7 Verdwenen
8 Over de grens
9 Soms
10 Vriend
11 Het draait om de liefde
12 Groef
13 Mijn dag
Zang, muziek & teksten Roel van Dalen
behalve
9 (‘Sometimes you need’) Rufus Wainwright muziek Roel van Dalen tekst/vertaling
13 (‘Razor Love’) Neil Young muziek Roel van Dalen tekst/vertaling
Programming & keyboards
Sebastiaan Koolhoven (1, 2, 6, 8, 9, 10, 12 & 13)
Ward Veenstra (3, 4, 5, 7, 11)
Cello Lucie Stepanova (2 t/m 13)
Zang Kirsten Berkx (2 & 12)
Stijn van Dalen (3, 10 & 11)
Gitaar & banjo Ward Veenstra (6 & 13)
Mondharmonica Roel van Dalen (13)
Opnametechniek,
mixage & mastering Ward Veenstra, Geuzenoord Studio
Artwork Ruud Houweling
Dank
Mees van Dalen, Hans Fels, Ricky Koole, Pip Lucas,
Beatrijs Smulders, Jonas Smulders, Wende Snijders,
Marius de Boer, Bert Kuizenga, Ingrid Simons, Kaoss
Voor Will Niessink & Frans van Dalen
ALTIJD GAAT VOORBIJ
muziek & teksten:
Roel van Dalen
behalve
produktie & arrangementen
arrangementen track 5, 9 & 13
koorarrangement track 5
opname techniek, mixage & mastering
artwork
fotografie cover, achterkant & binnenwerk
overige fotografie
Roel van Dalen
grote dank aan:
Stella Bergsma, Mirjam van Dam, Mees van Dalen, Stijn van Dalen,
Ruud Houweling, Ricky Koole, Astrid Seriese, Hester Scheurwater,
Beatrijs Smulders, Wende Snijders, Ward Veenstra ennn… Sebastiaan Koolhoven!
Arthur, Erwin, Lené, Sebastiaan, Ward… het was onvergetelijk om met jullie muziek te maken.
‘Altijd gaat voorbij’
“Ik wilde mijn muziek al heel lang vastleggen, maar de eindeloze reeks documentaires, die ik in ruim drie decennia met hart en ziel heb gemaakt, stond dat altijd in de weg. Nu is het uiteindelijk toch gebeurd en dit is zowaar het moment om er mee naar buiten te treden.”
Roel van Dalen (1959) is een succesvolle Nederlandse regisseur/filmmaker. Hij droeg in de jaren 80 bij aan VPRO-programma’s als BGTV en Diogenes en maakte spraakmakende documentaireseries als Een Koninklijk Gezelschap over het Koninklijk Concertgebouworkest en De Kinderen van De Hondsberg over verstandelijk beperkte kinderen. In september 2011 won het tweedelige vervolg van De Kinderen van de Hondsberg op het Nederlands Film Festival (NFF) de Documentaire Publieksprijs 2011. Andere bekende werken van zijn hand zijn de documentaires Ajax – Daar Hoorden Zij Engelen Zingen, Discovering Sound over de Portugese pianiste Maria João Pires, De Wereld Beweegt over zangeres Wende Snijders. In 2012 regisseerde hij ondermeer de documentaire film De Hartslag van het Stedelijk over het Amsterdamse Stedelijk Museum.
Tegelijkertijd schrijft Roel al vele jaren eigen muziek met zeer persoonlijke Nederlandstalige teksten. “Ik ben nog nooit zo gelukkig en tegelijk zo onzeker geweest als bij het maken van deze plaat. Dat bleek te kunnen samengaan. Een enorme ontdekking! Onzekerheid kan je verlammen, maar ook verder brengen. Op de plekken waar je nog niet bent geweest, waar je misschien zelfs wankelt, daar is het uiteindelijk goed toeven. Dan moet je het namelijk uit andere registers in jezelf halen, dan boor je iets nieuws aan, iets wat je nooit hebt ontdekt. Dat is doodeng, maar ook adembenemend. Deze ervaring bleek belangrijker dan alles wat ik eerder in mijn leven heb ondernomen. Ik dacht steeds: als ik dit aandurf, dan durf ik alles!”
We kijken niet om
Naar het vaste land
Een kort moment
In de hemelstand
De allermooiste reis
Is al opgestart
Je komt echt altijd aan
Wanneer je maar volhardt
De stormen van november
Zijn anders dan voorheen
De richting lijkt veranderd
We kunnen er nu omheen
(uit: Stormen van november)
Onder leiding van arrangeur/producer Sebastiaan Koolhoven werd het proces in gang gezet. In 2012 en 2013 vonden de opnamen plaats in de Amsterdamse Geuzenoord Studio, met Erwin van Ligten (gitaar), Ward Veenstra (gitaar), Lené te Voortwis (bas), Arthur Lijten (drums) en Sebastiaan Koolhoven (piano). Op 13 september 2013 is de release van de CD Altijd gaat voorbij, met een concert in Bitterzoet in Amsterdam, samen met de hele band en enkele special guests, waaronder de zangeressen Astrid Seriese en Stella Bergsma (Einsteinbarbie).
Langs de kade van het paradijs
Zonlicht valt op flonkerende containers
Ik zie jouw lach, maar ’t is een fata morgana
Langs de kade van het paradijs
Een zilvermeeuw zweeft onbezorgd
Langs de muur van mijn herinnering
Ik zoek de allerhoogste plek
En probeer om jou weer te zien
(uit: Langs de kade van het paradijs)
Roel van Dalen: “In de muziek hoef ik geen rekening te houden met de werkelijkheid, zoals die zich voor mijn camera ontvouwt. In documentaire werk je met die werkelijkheid, modelleer je die zoals het je goeddunkt, maar de mogelijkheden om te creeëren zijn toch beperkt. In de muziek is alles vrij. Er bestaan geen ethische grenzen, je hoeft niemand recht te doen… Ik ervaar dat als een enorme bevrijding. Ik ben alleen met mezelf en ontdek dan dat veel van wat ik schrijf over verlangen gaat. Alsof je je armen uitstrekt, maar er nét niet meer bij kunt komen… Misschien zoek ik wel altijd naar iets wat net niet bereikbaar is. Dus moet je op pad, onderweg zijn, in beweging blijven, niet stilstaan. Uiteindelijk heb ik vooral geprobeerd om bedachtzaam te zijn. Misschien omdat ik wil blijven geloven dat muziek je leven kan veranderen…”.
Bandfoto
